Biografie

Dat het dorpje Knegsel met JW Roy één van Neerlands grootste songschrijvers voortbracht, dat wisten de meesten wel. Wat men doorgaans niet weet is dat deze JW in zijn vroege jeugd zijn liedjes samen schreef met zijn boezemvriend Ruud van den Boogaard. Ook later speelde Ruud als gitarist/zanger mee op o.a. het album Keep it coming en laagstraat 443van JW Roy en trok hij met JW, Frank Lammers en Roel Spanjers door de Kempen met de succesvolle theatervoorstelling Ach, Zalig Man.

Momenteel (2020) speelt Ruud dit jaar, met JW Roy (en Gabriel Peeters) een tour door allerlei zaaltjes/theaters met 'Hier is het Goed' , ode aan de eerder genoemde albums Laagstraat 443 en Ach Zalig Man van JW Roy, die daarvan ook een dubbel lp uitbracht in vinyl.

Ook is Van den Boogaard een van de huursoldaten (gitaar/zang) bij vriend en collegaschrijver Bjorn van der Doelen.

Maar Van den Boogaard kan en wil meer:

Op zijn eerste cd 'Open Hart' zingt Ruud in het Brabants en voert strijd met drank, vrouwen, verliefdheid, trouw, spijt maar ook de dood, vermijdt hij niet. Dit doet Van den Boogaaard in zijn eigen stijl, met treffende humor, droog cynisme en een directe openheid. Zijn taalgebruik en teksten zijn vanzelfsprekend, zeer eigen en recht door zee. Vele mensen (h)erkennen de situaties in de door Van den Boogaard vertolkte liederen, waardoor hij het publiek naar zich toetrekt, en spontaan mee laat zingen ....of je nu wilt of niet... Cabaret? nee en/of ja, hoe dan ook: bij Van den Boogaard geen tenen krommende rijmelarij of valse melancholie.

Nieuw album (2020) 'Eindelijk'

Het tweede album van Ruud van den Boogaard draagt de naam 'Eindelijk', en dat is niet voor niets. Dus tien jaar geleden kwam zijn eerste album 'Open Hart' uit en een groot deel van de liedjes van 'Eindelijk' lag enkele jaren later klaar om vereeuwigd te worden. Dat het er maar niet van kwam had alles te maken met het - twaalf ambachten dertien ongelukken - karakter van Van den Boogaard. Op een of andere manier laverend tussen onzekerheid en vastigheid. Dit tweede album geeft net als zijn eerste weer een inkijkje in dat leven.

Tekstueel is van den Boogaard altijd al een geval apart geweest door het gebruik van een soort Brabantse/Nederlandse straattaal - van zijn generatie - vervat in vloeiend hoekige poëzie. Een vorm waarin hij zijn ziel, zaligheid, observaties en fantasieën blootlegt.

Soms akelig ontroerend, soms scherp en hard, soms alleen op een wolk en soms met zijn voeten in de modder. Zijn prettige gevoel voor alledaagse humor is daarbij nooit ver weg.

Muzikaal en qua sound gebeurt er ook vaak wat moois als Van den Boogaard wat bedenkt.

Het is niet voor niets dat hij in het verleden steeds als gitarist aanwezig was wanneer zijn vrienden JW Roy en Bjorn van der Doelen hun beste (Brabantse) werk maakten (beide zingen een liedje mee op dit album). Zijn gave voor melodieuze detaillering wordt terecht geroemd.

Ook de invloed van producer Gabriel Peeters laat zich gelden in de bijzondere arrangementen waarin strijkers een belangrijke rol spelen. (o.a. Myrthe de Jong en Alex akela)

Dit alles maakt 'Eindelijk' tot een organisch karaktervol geheel wat te lang op zich liet wachten.